Playboy Architektur 1953 – 1979

De tentoonstelling „Playboy Architektur 1953 – 1979“ in het Deutsches Architekturmuseum interpreteert het vroege, Amerikaanse Playboy als de bemiddelaar voor moderne architectuur. Wij hebben deze vol afwisseling verlicht – en kijken terug op onze nauwe samenwerking met Playboy.

Na in Den Haag en Rotterdam te zijn geweest en nu voor het eerst te zien in Duitsland presenteert de tentoonstelling in Frankfurt een stukje mediageschiedenis in een nieuw licht, doordat deze de architectuur en interieurs van het mannentijdschrift in het middelpunt plaatst. Het centrale punt van de expositie is het „Archief“ dat de mogelijkheid biedt om alle uitgaven van 1953 tot 1979 door te bladeren. Met een scala aan onderwerpen rondom kunst en cultuur ensceneert de vroege Playboy zich als lifestylemedium voor een opgeleid publiek – het verschil is dat Playmates in de architectuur van Buckminster Fuller of John Lautner en in de fauteuils van Eero Saarinen of Eames zich uitstrekken.
De nagebouwde ensembles van de foto-sets kunnen de bezoekers in verschillende expositiezones als architectuurmodellen en meubelopstellingen bekijken. Ze worden geflankeerd door overgedimensioneerde tijdschriftpagina's aan de wanden, filmische indrukken van dat tijdperk en achtergrondmuziek. Ook het bed waarin Hugh Hefner interviews gaf, is te zien. Een prettig contrast met het aandachttrekkende onderwerp is het nuchtere tentoonstellingsdesign met zijn sobere, houten schappen.

Van 2D tot 3D: ERCO verlicht om media tot hun recht te laten komen
De heterogene expositiestukken en informatieniveaus, de verschillende media en afmetingen worden met lichtwerktuigen van ERCO in het Deutsches Architekturmuseum in Frankfurt vol afwisseling en op fijngevoelige wijze in scène gezet – in eerste instantie met het universele talent, de Optec LED. Op die wijze creëert het originele meubilair van de foto's van Playboy, sfeervol verlicht, een driedimensionale indruk van wonen in internationale stijl, terwijl de architectuurmodellen comfortabel en goed kunnen worden bewonderd in exact fel licht. De tijdschriften, uitsneden van het magazin op posterformaat en foto's van de schaars geklede dames glanzen op hun beurt contrastrijk en in natuurgetrouwe kleuren.

ERCO en Playboy: ruimte voor dromen
„De jaren 50 tot 70 werden gevormd door de grote invloed van Hollywood – ook in Europa“, vertelt Klaus Jürgen Maack, die ERCO vanaf de jaren 60 leidt. Hoewel in Duitsland ook na de oorlog Bauhaus het architectonische voorbeeld was, toonde medio 20e eeuw ook de Duitse uitgave van de Playboy affiniteit met de Amerikaanse en avant-gardevormgeving. „Beweegbare armaturen op handige rails zorgen voor een openbaring: met licht is het donker nog mooier", zo luidt het in 1973 bijv. in een pr-actie voor architectuurarmaturen. Op een dubbele pagina, royaal afgebeeld, stonden armaturen van ERCO, staf en keizer die boven een in intieme sfeer gehuld paar gerangschikt aan een enkele spanningsrail hingen. Een andere, eerder buitengewone samenwerking tussen ERCO en Playboy was de speciale editie van de TM spots – een glossy chroomversie van de elegante en in de jaren 70 zeer moderne armatuur van ERCO in een beperkte oplage.

„De TM spot ontwikkelde zich tot een van de meest geliefde spots bij ERCO en werd pas door de technologische sprong naar de LED door vlakkere lichtinstrumenten afgelost“, constateert Klaus Jürgen Maack. „Over de samenwerking met Playboy hebben marketingmanager Christoph Rudolf en ik echter lang gesproken – ik was van mening dat hij niet bij ons merk paste.“ Als duidelijk is hoe de tentoonstellingsmakers van „Playboy Architektur“ het mannentijdschrift in dit tijdperk als medium, als toekomstgerichte architectuur voor het grote publiek toegankelijk maken, dan lijkt de samenwerking met ERCO, als men terugkijkt, beslist logisch. Want net zoals architectuur is licht ook in staat om een toneel voor dromen te creëren.