Wanneer punctueel bij het invallen van de schemering de nieuwe buitenverlichting van de kathedraal wordt ingeschakeld, is het effect adembenemend: volledig in neutraalwit licht ondergedompeld, lijkt het marmeren gebouw als vanzelf op te lichten. De nieuwe lichtkwaliteit verleent de Dom nu weer de dominante positie in het stadsgebied die haar toekomt. Of, om het met de woorden van Mark Twain te formuleren die in 1867 in Milaan bewonderend voor de imposante kathedraal stond: „Dit is een wonder! Zo prachtig, zo ernstig, zo reusachtig! En toch zo verfijnd, zo luchtig, zo gracieus! Een wereld van vaste massa en toch lijkt het … een waanvoorstelling van een ijssculptuur die met een zuchtje zou kunnen verdwijnen."