Sala Vincon, tentoonstelling "L´art de la Ilum", Barcelona
Museo del Prado, Madrid
Vigelandmuseum, Norwegen
Ermitage, St. Petersburg
Het lichtsterkteverdelingsdiagram, LVK, resulteert als doorsnede door het lichtsterkteoppervlak dat de lichtsterkten van een lichtbron voor alle ruimtehoeken toont. Bij rotatiesymmetrische lichtbronnen kan de lichtsterkteverdeling door een enkel lichtsterkteverdelingsdiagram worden gekarakteriseerd. Bij tweezijdige lichtbronnen zijn twee of meer diagrammen vereist. Het lichtsterkteverdelingsdiagram wordt doorgaans in de vorm van een polair coördinatendiagram aangegeven. Bij schijnwerpers wordt dit in cartesiaanse coördinaten weergegeven.
Smal stralende spots accenturen het object en halen het uit de omgeving naar de voorgrond. Met een sculptuurlens wordt de lichtbundel uitgebreid tot een ovaal. Floodlenzen spreiden de smalle lichtbundel uiteen en creëren een zachte lichtsterktegradiënt.
Hoe smaller de lichtbundel is, die op het object valt, hoe sterker is het effect. Sculptuurlenzen zijn bijzonder geschikt om objecten over de volledige hoogte aan te stralen. Floodlenzen verlichten met de brede lichtbundel de omgeving sterker en presenteren het object in de ruimtelijke samenhang.