In principe heeft elke verlichting een beschadigend effect: kleuren verbleken, veranderen of worden donkerder; materialen worden bros, lossen op of vormen scheuren.
De beschadigingsfactor (F
dm, rel), ook wel beschadigingsindex (DI Engels Damage index) genoemd, beschrijft hoe beschadigend de straling van een lichtbron voor kleuren en de samenstelling van materialen is. Zonlicht bevat bijvoorbeeld zowel de onzichtbare UV-straling als het zichtbare kortegolf licht. Om deze reden is het voor veel materialen duidelijk schadelijker dan het met leds gegenereerd kunstlicht.
De beschadigingsfactor is afhankelijk van het
spectrum van een lichtbron en het aandeel van het licht dat het bevat dat een beschadigend effect heeft. Het is de quotiënt van de beschadigende stralingsintensiteit (W/m²) en de verlichtingssterkte (lx resp. lm/m²) en wordt typisch in milliwatt per lumen (mW/lm) aangegeven. Waarden < 0,2 zijn aanvaardbaar voor de verlichting van kunst. Terwijl oudere lampen vaak een duidelijk hogere waarde hebben, hebben de actueel hoogwaardige leds een lagere waarde. Armaturen met de warmwitte lichtkleur zijn hier in het voordeel, omdat hun spectrum geen UV-straling en slechts een gering kortegolf blauwaandeel bevat. De beschadigingsfactor van deze leds ligt duidelijk onder 0,2.