Accommodatie is het vermogen van het oog om de gezichtsscherpte te focusseren op objecten die zich op verschillende afstanden bevinden. Daarbij gaat het om een aanpassing van het waarnemingsorgaan, dat door vervorming van de ooglens gebeurt.
Bij accommodatie op korte afstand is de lens sterk gekromd. De bolvorm heeft een hogere breekkracht. Bij accommodatie op lange afstand is de lens aanzienlijk vlakker, waardoor de breking van het licht wordt verminderd. Het gebied waarin het object wordt afgebeeld, heet fovea centralis. Alleen wat hierop wordt geprojecteerd, zien wij scherp. In de fovea is de concentratie van de kegeltjesreceptoren het hoogste, daarmee dient het kijken bij goed licht gelijk te worden gesteld met scherp zien.
