De lichtsterkte is een maatstaf voor de per ruimtehoek afgegeven lichtstroom.
De lichtsterkte (I) is de door een lichtbron geëmitteerde lichtstroom (Φ) per ruimtehoek (Ω) met de eenheid candela (cd). Deze is één van de zeven basisgrootheden van het internationale eenhedenstelsel. In tegenstelling tot kilogram of seconde houdt de lichtsterkte echter rekening met de menselijke waarneming. De ruimtelijke verdeling van de lichtsterkte van een lichtbron vormt het lichtsterkteoppervlak. Wanneer dit lichaam wordt doorsneden, ontstaat de lichtverdelingscurve.
Een ideale, puntvormige lichtbron straalt zijn lichtstroom gelijkmatig in alle richtingen van de ruimte. De lichtsterkte is in alle richtingen gelijk. In de praktijk ontstaat er echter altijd een ongelijkmatige, ruimtelijke verdeling van de lichtstroom. Die wordt gedeeltelijk door de opbouw van de lamp bepaald, maar gedeeltelijk ook door de gerichte besturing van de armatuur. Het is dus nuttig om een maatstaf voor de ruimtelijke verdeling van de lichtstroom aan te geven; d.w.z. de lichtsterkte van het licht.
